H απελευθέρωση της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στις 12 Οκτωβρίου 1944 τιμήθηκε για άλλη μια φορά με την καθιερωμένη παρουσία των επισήμων στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης όπου και έγινε η έπαρση της ελληνικής σημαίας. Μια εκδήλωση που πέρασε «στα ψιλά» μιας και τα ΜΜΕ της χώρας αφιέρωσαν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Αντίθετα ο ποδοσφαιρικός αγώνας των εθνικών ομάδων Σουηδίας-Ελλάδας που έγινε στη Στοκχόλμη το βράδυ της ίδιας ημέρας μονοπώλησε το ενδιαφέρον των MME, σπάζοντας μάλιστα και ρεκόρ τηλεθέασης με 23,2%.
Ακούγοντας τους εθνικούς ύμνους Ελλάδας και Σουηδίας πριν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα με φόντο τις σημαίες των δύο χωρών να κυματίζουν στα χέρια των Ελλήνων και των Σουηδών φιλάθλων αντίστοιχα, ενστικτωδώς επιχείρησα ένα σύντομο ιστορικό flashback.
12 Οκτωβρίου 2021-12 Οκτωβρίου 1944. Εβδομήντα επτά χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Τότε την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1944 σύσσωμος ο λαός της Αθήνας πανηγύριζε τη νίκη κατά των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής. Ήταν η μεγάλη δικαίωση του ελληνικού λαού που πολέμησε τον ιταλικό φασισμό στην Πίνδο και τις ορδές του Χίτλερ στο Ρούπελ, που έδωσε τη νικηφόρα μάχη της ενωμένης εθνικής αντίστασης ενάντια στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής με χιλιάδες θύματα που δολοφονήθηκαν στα ολοκαυτώματα των μαρτυρικών πόλεων και χωριών αλλά και στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
H Μαύρη Βίβλος της Κατοχής
Οι συνέπειες της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα ήταν καταστροφικές για την Πατρίδα μας και τον λαό μας.
Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου, «Το μνημόνιο της Χρεοκοπίας και ο Άλλος Δρόμος – Πειραματόζωο – Η Ελλάς», σύμφωνα με τη Μαύρη Βίβλο της κατοχής ο συνολικός αριθμός των θυμάτων που είχε η Ελλάδα λόγω της γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής ανέρχονται σε 1.106.922 ψυχές.
Ο αριθμός αυτός των θυμάτων αναλύεται ως εξής:
1)Νεκροί Πολέμου 1940-41: 13.327,
2)Εκτελεσμένοι (σε ολόκληρη την Ελλάδα) : 56.225,
3)Θανόντες όμηροι (στα γερμανικά στρατόπεδα) : 105.000,
4)Νεκροί από βομβαρδισμούς: 7.120,
5)Νεκροί σε μάχες Εθνικής Αντίστασης (σύμφωνα με γερμανικά στοιχεία): 20.650,
6)Νεκροί στη Μέση Ανατολή: 1.100,
7)Νεκροί από πείνα και σχετικές ασθένειες: 600.000, και
8)Απώλειες από υπογεννητικότητα: 300.000.
Σουηδία, οι στενές οικονομικές σχέσεις με τον Χίτλερ
Από την άλλη πλευρά η Σουηδία, «ο επιτήδειος ουδέτερος» του Β’ παγκοσμίου πολέμου, η χώρα η οποία καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου διατηρούσε στενές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με τον Χίτλερ.
Έτσι η Σουηδία με την περίφημη συμφωνία Permittenttrafiken της 8ης Ιουλίου 1940 έδωσε τη δυνατότητα στα γερμανικά στρατεύματα να περνούν transit από τη σουηδική επικράτεια με κατεύθυνση τη Νορβηγία και τη Φινλανδία. Άμεση ήταν η αντίδραση της Αγγλικής Κυβέρνησης η οποία διαμαρτυρήθηκε στη Σουηδική Κυβέρνηση για την απόφασή της να επιτρέψει την μεταφορά Γερμανών στρατιωτών και πολεμικού υλικού μέσω του εδάφους της επισημαίνοντας μάλιστα ότι η Σουηδία είχε ήδη αρνηθεί να επιτρέψει την διέλευση συμμαχικών δυνάμεων με προορισμό τη Φινλανδία.
Ήδη τον πρώτο ενάμιση χρόνο 670.000 στρατιώτες της Βέρμαχτ πέρασαν transit από τη Σουηδία, ενώ αμέσως μετά την εισβολή του Χίτλερ στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1941, η 163η μεραρχία πεζικού της Βέρμαχτ που βρισκόταν στη Νορβηγία μεταφέρθηκε transit μέσω Σουηδίας με όλο τον βαρύ οπλισμό της φτάνοντας στην Φινλανδία για ενίσχυση του Ανατολικού Μετώπου. Ο συνολικός απολογισμός της Permittenttrafiken που ίσχυσε μέχρι 15 Αυγούστου 1943 ήταν η μεταφορά με σχεδόν 100.000 βαγόνια τρένου 2.240.000 στρατιωτών της Βέρμαχτ. Έτσι την ώρα που η ενωμένη Εθνική Αντίσταση στις 25 Νοεμβρίου 1942 ανατίναζε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου αποκόπτοντας προσωρινά τη σιδηροδρομική μεταφορά Γερμανών στρατιωτών και πολεμικού υλικού, οι στρατιές της Βέρμαχτ ταξίδευαν σιδηροδρομικά ανενόχλητες μέσω Σουηδίας.
Επιπλέον η Σουηδία πωλούσε τόνους σιδηρομετάλλευμα στη Γερμανία που ήταν τόσο απαραίτητο για την χιτλερική πολεμική μηχανή. Ιδίως τρία ορυχεία στην περιοχή Galivare-Kiruna της Βόρειας Σουηδίας προμήθευσαν 10 εκατ. τόνους σιδηρομετάλλευμα ήτοι το 28,5% των συνολικών προμηθειών της Γερμανίας σε σιδηρομετάλλευμα μόνο το 1940.
Το πιο βασικό εμπόρευμα που πωλούσε η Σουηδία στη Γερμανία ήταν τα περίφημα σουηδικά ρουλεμάν. Τα ρουλεμάν ως γνωστόν αποτελούν βασικό εξάρτημα για τη λειτουργία σχεδόν όλων των μηχανημάτων αλλά και των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων. Όμως το πρωτοποριακό διπλό ρουλεμάν αυτοευθυγράμμισης που είχε εφεύρει ο σουηδός μηχανικός Sven Gustaf Wingqvist και το οποίο κατασκεύαζε αποκλειστικά η σουηδική εταιρία SKF ήταν περιζήτητο. Οι Σύμμαχοι υποστήριζαν ότι αν η Σουηδία σταματούσε να πουλά στη Γερμανία σιδηρομετάλλευμα, ρουλεμάν και μηχανές κατασκευής ρουλεμάν ο πόλεμος θα είχε τελειώσει τουλάχιστον ένα χρόνο πιο πριν.
Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες η εξαγωγή σουηδικών ρουλεμάν στη Γερμανία αντιστοιχούσε το έτος 1938 στο 9,1% των συνολικών σουηδικών εξαγωγών ρουλεμάν. Το ποσοστό αυτό έφτασε το 1943 στο 64,9%!!!. Κάνοντας λοιπόν χοντρές μπίζνες με τους ναζί αναπτύχθηκε περαιτέρω η σουηδική βιομηχανία αλλά και οι σουηδικές τράπεζες, ενώ η Σουηδία καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου προμηθευόταν από τους ναζί φτηνό κάρβουνο που όμως προερχόταν από τη Σιλεσία της κατακτημένης Πολωνίας, ενώ βέβαια οι κάτοικοι της Σουηδίας και ιδίως της Στοκχόλμης είχαν στη διάθεση τους πληθώρα αγαθών σε αντίθεση με τους κατοίκους της Αθήνας που τους θέρισε η πείνα τον χειμώνα του 1941-1942.
Η στάση της Σουηδίας στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο και η συνεργασία της με τους ναζί πρόσφατα αποτέλεσε σημείο σύγκρουσης ανάμεσα στον πρώην πρωθυπουργό της Σουηδίας Carl Bildt και σε κορυφαίους πολιτικούς της Νορβηγίας αλλά και τον νορβηγό ποδοσφαιριστή Jan Aage Fjortoft που κατήγγειλαν την φιλοναζιστική στάση της Σουηδίας (www.euronews.com 12/4/2021).
Από την άλλη βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την σουηδική αντιναζιστική αντίσταση καθώς και φωτεινές επίσημες εξαιρέσεις όπως αυτή του σουηδού διπλωμάτη Raoul Wallenberg ο οποίος το 1944 έσωσε χιλιάδες εβραίους στην Ουγγαρία. Όμως η περίπτωση Wallenberd ήταν η εξαίρεση καθώς έγγραφα και μελέτες όπως η Έκθεση το 2006 του Swedish Research Council ανέδειξαν τη σχέση της Σουηδίας με τη ναζιστική Γερμανία. Μια ιστορική κηλίδα την οποία προσπαθεί να απαλείψει η σύγχρονη Σουηδία μέσα από πρόσφατες κινηματογραφικές δημιουργίες.
Τελικά όπως προκύπτει από μελέτες μετά από πιέσεις των ΗΠΑ και καθώς ο Χίτλερ είχε πλέον αρχίσει να υποχωρεί λόγω της προέλασης του κόκκινου στρατού αλλά και της απόβασης των Συμμάχων στην Νορμανδία, η Σουηδία αποφάσισε να διακόψει εντελώς την εξαγωγή ρουλεμάν στη ναζιστική Γερμανία. Τότε το ημερολόγιο έδειχνε 12 Οκτωβρίου 1944!!!
Δυο μέρες μετά στις 14 Οκτωβρίου 1944 η εφημερίδα της Στοκχόλμης Svenska Dagbladet δημοσιεύοντας την είδηση της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί στη σελίδα 3 με πηχυαίους τίτλους έγραφε: «Η ελληνική σημαία πάνω από την Αθήνα».
Οι γερμανικές αποζημιώσεις
Αρκετά ενδιαφέρον λοιπόν το σύντομο αυτό ιστορικό flashback με αφορμή τον ποδοσφαιρικό αγώνα Σουηδίας -Ελλάδας το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου 2021.
Ένα flashback που από τη μια πλευρά καταδεικνύει πως και γιατί η Σουηδία αναπτύχθηκε οικονομικά στην μεταπολεμική περίοδο καθιερώνοντας μάλιστα και ένα πρωτοποριακό κοινωνικό κράτος το οποίο προσέφερε τεράστιες κοινωνικές παροχές στους σουηδούς πολίτες.
Ένα flashback που από την άλλη πλευρά καταδεικνύει ταυτόχρονα την πλήρη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.
Ένα flashback που καθιστά ακόμη πιο αναγκαίο και επιτακτικό το ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων. Ένα θέμα το οποίο οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις της χώρας έχουν θέσει κυριολεκτικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να έχει τεθεί στο προσκήνιο με αφορμή και την συμπλήρωση 77 ετών από την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 2021.
Ως γνωστόν οι γερμανικές οφειλές προς τη χώρα μας προέρχονται από:
1)Την υποχρέωση καταβολής του υπολοίπου των Επανορθώσεων από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
2)Αποζημιώσεις λόγω της απώλειας κυρίως σκαφών (βομβαρδισμοί, τορπιλισμοί, βυθίσεις, αιχμαλωσία) κατά την περίοδο ουδετερότητας της Ελλάδος στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πριν την επίθεση Ιταλίας και Γερμανίας εναντίον μας.
3)Από τις πολεμικές επανορθώσεις που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει η Γερμανία για τις καταστροφές που προξένησαν στην ελληνική οικονομία και στη χώρα μας γενικότερα τα κατοχικά γερμανικά στρατεύματα.
4)Την επιστροφή του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.
5)Από την καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα των θηριωδιών του γερμανικού στρατού κατοχής, όπως είναι η περίπτωση του Διστόμου κλπ.
6)Από τις απαιτήσεις των θυμάτων που εκτελέστηκαν από τους ναζί λόγω της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Στη τελευταία αυτή περίπτωση ανήκουν οι Έλληνες Εβραίοι, οι τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι κλπ που εξολοθρεύθηκαν από τους ναζί διότι θεωρούντο σύμφωνα με τη ναζιστική ιδεολογία ως κατώτερα όντα.
Για την περίπτωση αυτή και μόνο αυτή η γερμανική πλευρά και με αφορμή την υπόθεση Μέρτεν κατέβαλε στη χώρα μας σχετική αποζημίωση.
Οφείλει λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης να θέσει το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στη Μέρκελ κατά την επικείμενη επίσκεψή της στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου.
Θα το τολμήσει;
