Να υπογράψει άμεσα με τη Γαλλία «αμυντικό σύμφωνο με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής» καλεί την κυβέρνηση ο καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πρόεδρος του κόμματος Ελλάδα – Ο Άλλος Δρόμος, Νότης Μαριάς. Ο κ. Μαριάς υπενθυμίζει ότι ο κ. Μακρόν είχε αποδεχτεί τη σχετική πρόταση, απαντώντας σε παρέμβασή του στην Ευρωβουλή, όπου ο κ. Μαριάς ήταν ευρωβουλευτής την περίοδο 2014-2019.
Ο πρώην ευρωβουλευτής εμφανίζεται ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι στις πρόσφατες προαναγγελίες ξένων επενδύσεων, κάνοντας λόγο για επενδυτές «τζάμπα μάγκες», οι οποίοι στοχεύουν στο να ξεκοκαλίσουν τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάπτυξης.
Τον τελευταίο καιρό είναι φανερό ότι το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι δυνάμεις που είχαν επενδύσει πολιτικά στην απόρριψη του μνημονίου δείχνουν να έχασαν οριστικά…
Αυτό που επιζητούσε το αντιμνημονιακό κίνημα ήταν να σταματήσει η εποπτεία της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές, που γινόταν μέσω των μνημονίων, και να ακυρωθεί η υποθήκευση της κρατικής περιουσίας. Παρά την τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου τον Αύγουστο του 2018, η χώρα παραμένει σε ενισχυμένη εποπτεία, η οποία, σύμφωνα με τον Κανονισμό 472/2013 της Ε.Ε., θα συνεχιστεί μέχρις ότου εξοφληθεί το 75% του δήθεν χρέους προς τους δανειστές, δηλαδή μέχρι το 2060, ενώ η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας μέσω του υπερταμείου θα διατηρηθεί για 99 χρόνια. Επομένως, όσο παραμένουν σε ισχύ οι δύο αυτοί παράγοντες, το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» θα είναι πάντοτε υπαρκτό, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες διαφόρων κύκλων να το εξαφανίσουν από την επικαιρότητα. Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι συνεχείς απαιτήσεις των δανειστών για νέα μέτρα θα φέρνουν στο προσκήνιο το κύριο αίτημα του ελληνικού λαού, που είναι η απαλλαγή της χώρας από την εποπτεία των δανειστών και η διαγραφή του επονείδιστου χρέους. Μάλιστα, ενόψει της τεράστιας οικονομικής κρίσης που φέρνει η πανδημία λόγω κορονοϊού, το αίτημα για διαγραφή του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, μπαίνει πλέον στην ημερήσια διάταξη σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμη και από τα πλέον επίσημα χείλη, με τις πρόσφατες δηλώσεις του γ.γ. του ΟΗΕ για διαγραφή χρεών. Επιπλέον, ακόμη και ο κατεξοχήν πατέρας των μνημονίων, Μάριο Ντράγκι, σε πρόσφατες δηλώσεις του ζήτησε κι αυτός με τη σειρά του διαγραφή του ιδιωτικού χρέους.
Γιατί δεν τα κατάφεραν να πείσουν; Μήπως δεν υπήρχε άλλος δρόμος;
Η πρόσκαιρη ήττα των αντιμνημονιακών δυνάμεων οφείλεται στο γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ακολούθησε μια συνεπή αντιμνημονιακή στάση, υποτίμησε τη σκληρότητα των δανειστών στο πεδίο της διαπραγμάτευσης και των εκβιασμών και δεν αξιοποίησε όταν έπρεπε τη θεσμική θέση της χώρας στο πλαίσιο της Ε.Ε. Έτσι, αντί να προχωρήσει σε λογιστικό έλεγχο του χρέους στη βάση του Κανονισμού 472/2013 της Ε.Ε., τελικά αποδέχτηκε τη Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου 2015 που αναγνώριζε τη νομιμότητα του δήθεν χρέους και μοιραία οδηγήθηκε στο τρίτο μνημόνιο, σαλπίζοντας ισπανική υποχώρηση, παρ’ ότι το 61,3% του «όχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σηματοδοτούσε την εντολή του ελληνικού λαού για έναν άλλον δρόμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, η Χρυσή Αυγή είναι στη φυλακή, οι ΑΝΕΛ στα πολιτικά αζήτητα. Ποιος θα εκφράσει πολιτικά την επόμενη μέρα των αντιμνημονιακών;
Κατ’ αρχάς να επισημάνω ότι η Χρυσή Αυγή, καθότι εγκληματική οργάνωση, δεν είχε καμία σχέση με τον αντιμνημονιακό χώρο. Σε σχέση με τους ΑΝΕΛ, θεωρώ ότι πλέον δεν μπορούν να παίξουν κάποιον ρόλο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει οριστικά στο μνημονιακό μπλοκ. Παρά ταύτα, σε επίπεδο κοινωνίας, η μεγάλη πλειοψηφία του φτωχοποιημένου ελληνικού λαού αναζητά έναν άλλον δρόμο, έξω από την εποπτεία των δανειστών, σε μια κατεύθυνση πατριωτική, ενόψει μάλιστα και των απειλών για τα εθνικά μας δίκαια λόγω της επιθετικής πολιτικής του Ερντογάν. Επομένως, το ζητούμενο είναι η οικοδόμηση στην πράξη ενός πατριωτικού αντιμνημονιακού δημοκρατικού μετώπου, στα πλαίσια του οποίου θα συστρατευτεί το κίνημά μας Ελλάδα – Ο Άλλος Δρόμος.
Χωρίς το δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», αισθάνεστε πιο κοντά πολιτικά στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση;
Για μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση βαδίζουν στις ίδιες μνημονιακές ράγες, έχοντας αποδεχτεί τη διηνεκή εποπτεία των δανειστών.
Στην πανδημία η Ε.Ε. προσπάθησε να λειτουργήσει περισσότερο ως ένωση. Έκανε ένα βήμα μπροστά;
Στο πεδίο της λήψης μέτρων για τα θέματα υγείας σε επίπεδο Ε.Ε. ακολουθήθηκε η ρήση «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», με τις κυβερνήσεις να παίρνουν μονομερή μέτρα και τη Γερμανία να φτάνει στο σημείο να απαγορεύει την εξαγωγή μασκών και υγειονομικού υλικού στην Ιταλία. Σε σχέση με το πρόγραμμα SURE, η κυβέρνηση έχασε την ευκαιρία να το αξιοποιήσει, καθώς υπέβαλε ένα ελάχιστα φιλόδοξο πρόγραμμα ύψους 2,7 δισ. ευρώ, τη στιγμή που αντίστοιχες με την πατρίδα μας χώρες, όπως το Βέλγιο και η Πορτογαλία, ενθυλάκωσαν 7,8 δισ. ευρώ και 5,9 δισ. ευρώ αντίστοιχα για την αντιμετώπιση της ανεργίας λόγω πανδημίας.
Είναι επαρκές ως μήνυμα η αύξηση των χωρικών υδάτων της χώρας στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης; Τι θυσίες χρειάζεται να κάνει η χώρα μας για να μπορέσει να διαχειριστεί την αντιπαράθεση με την Τουρκία;
Η χώρα οφείλει εδώ και τώρα να προχωρήσει σε άμεση επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια καθ’ άπασα την ελληνική επικράτεια, όπως έχω ήδη προτείνει με παρέμβασή μου στην Ελληνική Βουλή στις 5/10/2012. Αν το είχαμε πράξει τότε, προφανώς θα βρισκόμασταν σε καλύτερη θέση. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί η Ελλάδα να αποδεχτεί τη φινλανδοποίησή της. Επιπλέον, θα πρέπει η Αθήνα να υπογράψει άμεσα με το Παρίσι αμυντικό σύμφωνο με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής, το οποίο άλλωστε ο ίδιος ο Μακρόν είχε αποδεχτεί απαντώντας σε σχετική ερώτηση-παρέμβασή μου στην Ευρωβουλή στις 17 Απριλίου 2018.
Είπατε πρόσφατα ότι η επένδυση της Microsoft έχει ως στόχο την εκμετάλλευση των 32 δισ. από την Ε.Ε. Γιατί είναι κακό αυτό; Μπορεί η χώρα να προσελκύσει επενδύσεις αλλιώς;
Είμαι υπέρ των ξένων επενδύσεων όταν οι ξένοι επενδυτές φέρνουν κεφάλαια στην ελληνική οικονομία. Όμως με το να παριστάνουν κάποιοι πολυεθνικοί όμιλοι τους επενδυτές εν Ελλάδι με ξένα κόλλυβα, δηλαδή με τα 32 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης, δεν νομίζω ότι προσφέρουν υπηρεσίες στην ελληνική οικονομία. Πρόκειται για επενδυτές «τζάμπα μάγκες», οι οποίοι στοχεύουν στο να ξεκοκαλίσουν τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάπτυξης, τα οποία πρέπει να πάνε για τη στήριξη των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη δημιουργία ελληνικής προστιθέμενης αξίας και την ανάπτυξη εθνικών πρωταθλητών για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας με έμφαση στον πρωτογενή τομέα, στην εξωστρεφή βιομηχανική ανάπτυξη, στην καινοτομία και στις νέες τεχνολογίες.
