Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ερντογάν ότι ετοιμάζεται να στείλει στην Ελλάδα 5 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες (www.naftemporiki.gr 11/11/2021) προμηνύουν πλέον μια νέα εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού σε βάρος της Πατρίδας μας.
Και παρότι στην παρούσα φάση οι μεταναστευτικές ροές επικεντρώνονται κυρίως στον βορειοανατολικό διάδρομο με αυξημένη πίεση στα σύνορα της Πολωνίας, οι συνεχείς κραυγές του Ερντογάν περί δήθεν pushbacks εκ μέρους των ελληνικών αρχών αλλά και τα σχετικά δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου που είχαν προηγηθεί (www.dailysabah.com 12/10/2021) δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τα σχέδια της Άγκυρας.
Στο πλαίσιο αυτό η προσβλητική ερώτηση της Ολλανδής δημοσιογράφου η οποία δεν έκανε τίποτε άλλο από το να επαναλάβει τις αβάσιμες τουρκικές αιτιάσεις περί δήθεν pushbacks στην ουσία νομιμοποιεί την παράνομη τουρκική συμπεριφορά στο μεταναστευτικό και αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της πολιτικής του Ερντογάν που έχει εργαλειοποιήσει το μεταναστευτικό στέλνοντας με κάθε μέσο χιλιάδες δύστυχους ανθρώπους στην Ελλάδα.
Για τον λόγο αυτόν άλλωστε ως όφειλε ο Έλληνας Πρωθυπουργός έδωσε την δέουσα απάντηση στην Ολλανδή δημοσιογράφο.
Eνόψει λοιπόν του νέου επικείμενου «ντου» χιλιάδων παρανόμων μεταναστών σε Έβρο και νησιά θα πρέπει να τονιστεί για άλλη μια φορά ότι η προάσπιση των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων της Πατρίδας μας έναντι παράνομων εισόδων υπηκόων τρίτων χωρών είναι σύννομη και σύμφωνη με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπως άλλωστε ήδη έχουμε αναλύσει (Κυριακάτικη Kontra News 1/3/2020).
Μετεγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών στην ΕΕ
Όπως όλοι γνωρίζουμε η Ελλάδα στο ζήτημα της διαχείρισης του μεταναστευτικού βρέθηκε κυριολεκτικά μόνη. Και μάλιστα απέναντι σε μια Τουρκία η οποία εργαλειοποιόντας το μεταναστευτικό έστελνε συνεχώς χιλιάδες πρόσφυγες και κυρίως παράνομους μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο.
Επανειλημμένα στην Ευρωβουλή ως Ευρωβουλευτής είχα καταγγείλει την αδιαφορία της ΕΕ για το ζήτημα αυτό η οποία αντί να διευκολύνει την Αθήνα μέσω ενός συστήματος μετεγκατάστασης προσφύγων σε άλλες χώρες της ΕΕ αντίθετα δρομολόγησε μέσω Σκοπίων και Αλβανίας το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου. Και όταν τελικά η ΕΕ αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σύστημα των μετεγκαταστάσεων η Γερμανία, η Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν τήρησαν τις υποχρεώσεις τους σε σχέση με τις μετεγκαταστάσεις προσφύγων. Έτσι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία η Γερμανία δέχθηκε για μετεγκατάσταση μόνο το 40% των προσώπων που έπρεπε να έχει δεχθεί και η Γαλλία μόνο το 25%, ενώ η Πολωνία δεν πήρε με μετεγκατάσταση ούτε ένα πρόσφυγα. Και όλα αυτά παρότι βέβαια η Frontex έχει την έδρα της στην Βαρσοβία.
Επομένως τα ευρωπαϊκά κονδύλια που δόθηκαν στην Αθήνα λόγω μεταναστευτικού όχι μόνο δεν μπόρεσαν να καλύψουν το τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος που έχει επωμιστεί η Ελλάδα λόγω των συνεχών μεταναστευτικών ροών από το 2015 αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούν να αποτελέσουν πανάκια δεδομένου ότι οι χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες που έχουν πλέον εγκλωβιστεί στην Ελλάδα ξεπερνώντας τις 100.000 κατά βάση επιθυμούν να πάνε στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και δεν επιθυμούν την παραμονή τους στην Ελλάδα.
Ενόψει των αναμενόμενων νέων αυξημένων μεταναστευτικών ροών όπως έχουμε ήδη επισημάνει (sputniknews.gr 11/11/2021) η Αθήνα οφείλει να θέσει τις Βρυξέλλες προ των ευθυνών τους απαιτώντας τη θεσμοθέτηση ενός δίκαιου ευρωπαϊκού συστήματος κατανομής των προσφύγων και των μεταναστών ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ με βάση τον πληθυσμό, ΑΕΠ και τον αριθμό των προσφύγων που ήδη φιλοξενεί κάθε χώρα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να υπολογίζεται αντιστρόφως ανάλογα τόσο το ύψος της ανεργίας όσο και το δημόσιο χρέος κάθε κράτους μέλους της Ένωσης.
Το δικαίωμα ασύλου
Εμείς από την πλευρά μας υποστηρίζαμε εδώ και χρόνια ότι η παράνομη είσοδος σε μια χώρα και η εν συνεχεία υποβολή αίτησης ασύλου επί της ουσίας συνιστά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος ασύλου αυτού καθ΄ αυτού. Η θέση αυτή βεβαία ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις απόψεις του συρμού που επικρατούν στους διάφορους πολιτικούς κύκλους των δήθεν «δικαιωματιστών» που συνεπικουρούμενοι από διάφορα παπαγαλάκια προωθούν τις επιδιώξεις της νέας τάξης πραγμάτων που στόχο έχει την κατάργηση των εθνών- κρατών και την πολτοποίηση των λαών προκειμένου να μετατρέψουν τις διάφορες χώρες σε χώρο και τους λαούς σε πληθυσμούς οι οποίοι δεν θα μπορούν πλέον να αντισταθούν στην παγκοσμιοποίηση και στην υπερεκμετάλλευση.
Ιστορικά το δικαίωμα ασύλου ήταν και ακόμη παραμένει ένα κορυφαίο δημοκρατικό δικαίωμα που πρέπει να απολαμβάνουν οι απανταχού ακτιβιστές της δημοκρατίας και της ειρήνης. Και η αίτηση χορήγησης ασύλου συνήθως γινόταν στις αντίστοιχες πρεσβείες των κρατών όπου οι διάφοροι αντιφρονούντες κατέφευγαν ζητώντας άσυλο. Στην σύγχρονη όμως εποχή παρατηρείται μια συνεχής κατάχρηση του δικαιώματος ασύλου εκ μέρους χιλιάδων οικονομικών μεταναστών οι οποίοι εισέρχονται παράνομα σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κλπ και εν συνεχεία εμφανίζονται και ζητούν άσυλο. Η παράνομη όμως είσοδος και παραμονή χιλιάδων οικονομικών μεταναστών στις χώρες της ΕΕ και η κατάχρηση του δικαιώματος αιτήσεως ασύλου από αυτούς προκάλεσε αυξημένες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Αντιδράσεις τις οποίες οι πολιτικές ελίτ, τα πολιτικά κόμματα του mainstream, τα ΜΜΕ και οι ΜΚΟ χλεύαζαν και λοιδορούσαν στο όνομα του δήθεν «δικαιωματισμού» και της δήθεν προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μάλιστα το κλίμα του άκρατου «δικαιωματισμού» είχε επηρεάσει ακόμη και τη νομολογία των δικαστηρίων τα οποία είχαν προσαρμοστεί στη γραμμή του politicallycorrect.
Όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου με την ιστορική απόφασή του στις 13 Φεβρουαρίου 2020, στην υπόθεση N.D και N.T κατά Ισπανίας χάραξε διαφορετική ρότα.
Η Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το άσυλο και την φύλαξη των συνόρων της ΕΕ
Ειδικότερα στις 13 Φεβρουαρίου 2020 με απόφαση της Μείζονος Συνθέσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου κρίθηκε ότι τα κράτη στο πλαίσιο της φύλαξης των συνόρων τους μπορούν να αρνηθούν την είσοδο στην επικράτειά τους σε αλλοδαπούς συμπεριλαμβανομένων και όσων διατείνονται ότι είναι αιτούντες άσυλο, οι οποίοι χωρίς πειστικούς λόγους επέλεξαν να διασχίσουν τα σύνορα μη τηρώντας τις νόμιμες προϋποθέσεις εισόδου στη χώρα.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου με την παραπάνω ιστορική απόφασή του στις 13 Φεβρουαρίου 2020, αφού επισήμανε ότι τα κράτη με βάση το διεθνές δίκαιο έχουν το ακώλυτο δικαίωμα φύλαξης των συνόρων τους επικεντρώθηκε στις ευθύνες των κρατών μελών της Σένγκεν τα οποία οφείλουν να διαφυλάσσουν τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ.
Επισήμανε δε ότι το δικαίωμα φύλαξης των συνόρων αποκτά ιδιαίτερη σημασία στα πλαίσια της Συνθήκης Σένγκεν καθώς στον χώρο αυτόν τα κράτη μέλη έχουν καταργήσει τα εσωτερικά τους σύνορα. Ως εκ τούτου εάν δεν υπάρχει επαρκής φύλαξη των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών της Συνθήκης Σένγκεν τότε είναι δυνατόν σε αλλοδαπούς να εισέρχονται στην επικράτεια των χωρών Σένγκεν όχι μόνο εκείνων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή αλλά και στην επικράτεια των χωρών Σένγκεν που δεν διαθέτουν καν εξωτερικά σύνορα με τρίτες χώρες, όπως άλλωστε έχουμε ήδη τονίσει (Political 22/5/2021).
Μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επισήμανε τις ιδιαίτερες ευθύνες των χωρών Σένγκεν πρώτης γραμμής σε σχέση με τη φύλαξη των συνόρων τους και την αποτροπή κάθε παράνομης εισόδου στην επικράτειά τους εκ μέρους οιουδήποτε προσώπου
Επιπλέον επισήμανε ότι με βάση τη Σένγκεν υπάρχουν και λειτουργούν στα εν λόγω κράτη προκαθορισμένες επίσημες πύλες εισόδου απ΄ όπου κάθε υπήκοος των χωρών Σένγκεν αλλά και τρίτων χωρών εισέρχεται νόμιμα στο χώρο Σένγκεν.
Τι γίνεται όμως σε σχέση με όσους διατείνονται ότι δικαιούνται διεθνούς προστασίας; Το Δικαστήριο έδωσε στην περίπτωση αυτή μια ιδιαίτερα πρακτική απάντηση επισημαίνοντας ότι υπάρχουν νόμιμοι τρόποι εισόδου στον χώρο Σένγκεν για όσους διατείνονται ότι είναι δήθεν πρόσφυγες. Έτσι, αποφάνθηκε ότι τα εν λόγω πρόσωπα μπορούν να υποβάλλουν αίτηση διεθνούς προστασίας ή αίτηση ασύλου στις νόμιμες πύλες εισόδου που υπάρχουν στα εξωτερικά σύνορα Σένγκεν των διαφόρων χωρών.
Επομένως σύμφωνα με την παραπάνω δικαστική απόφαση όσοι επιθυμούν να κάνουν αίτηση ασύλου στην Ελλάδα απαγορεύεται να περνούν παράνομα τον Έβρο ή να αποβιβάζονται παράνομα στις διάφορες παραλίες στα νησιά του Αιγαίου και οφείλουν να προσέρχονται αρμοδίως στις αντίστοιχες πύλες εισόδου Σένγκεν που διαθέτει η Ελλάδα. Μάλιστα σύμφωνα με την ίδια απόφαση εάν εισέλθουν παράνομα στην Ελληνική επικράτεια τότε θα πρέπει πάραυτα να συλληφθούν και να επαναπροωθηθούν άνευ άλλου τινός στην Τουρκία.
Επίσης το Δικαστήριο κάλεσε όσους διατείνονται ότι είναι δήθεν πρόσφυγες να προσέρχονται επίσης στις πρεσβείες και στα προξενεία των χωρών-μελών Σένγκεν που βρίσκονται είτε στη χώρα καταγωγής τους είτε σε οποιαδήποτε άλλη τρίτη χώρα και εκεί να υποβάλλουν την αίτηση ασύλου.
Έτσι με βάση τα παραπάνω όχι μόνο δεν επιτρέπεται η παράνομη είσοδος στον χώρο Σένγκεν ακόμη και απ΄ αυτούς που διατείνονται ότι είναι δήθεν πρόσφυγες προκειμένου εν συνεχεία να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, αλλά επιπλέον τα κράτη μέλη της Σένγκεν οφείλουν να φυλάττουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τα εξωτερικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα της ΕΕ μη επιτρέποντας την παράνομη είσοδο σε κανένα πρόσωπο.
Τελεία και παύλα.
