Οι φτωχοποιημένοι από το μνημόνιο Έλληνες αγρότες αδυνατούν να εξοφλήσουν τους υπέρογκους φόρους, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές και να εξυπηρετήσουν τα τοκογλυφικά δάνεια, με αποτέλεσμα εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες να προχωρούν παράνομα σε κατάσχεση των κοινοτικών τους επιδοτήσεων και ενισχύσεων, όταν κατατίθενται από τον ΟΠΕΚΕΠΕ στον τραπεζικό λογαριασμό των ανωτέρω δικαιούχων αγροτών.
Ήδη με προγενέστερη ερώτησή μας στις 29.8.2014 καταγγείλαμε τις «παράνομες κατασχέσεις από το Ελληνικό Δημόσιο και τις τράπεζες των κοινοτικών ενισχύσεων και επιδοτήσεων των Ελλήνων αγροτών και κτηνοτρόφων» επισημαίνοντας ότι «η νομοθεσία της ΕΕ (κανονισμοί 1782/2003, 1792/2003, 795/2004 κ.λπ. όπως ισχύουν σήμερα) κατοχυρώνει το ακατάσχετο των κοινοτικών ενισχύσεων και επιδοτήσεων χωρίς καμία απολύτως αίρεση». Μάλιστα, το άρθρο 11 του κανονισμού αριθ. 1290/2005 προβλέπει την «πληρωμή των δικαιούχων στο ακέραιο» επισημαίνοντας ειδικότερα ότι «τα ποσά που αντιστοιχούν στις χρηματοδοτήσεις» της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής «ή στη δημόσια χρηματοδοτική συμμετοχή στα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης θα πρέπει να καταβάλλονται στο ακέραιο στους δικαιούχους».
Ερωτάται η Επιτροπή:
— | Ποια μέτρα θα λάβει προκειμένου να εφαρμοστεί η παραπάνω νομοθεσία της ΕΕ που εξασφαλίζει το ακατάσχετο των ενισχύσεων και επιδοτήσεων που καταβάλλονται στους Έλληνες αγρότες βάσει της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής; |
— | Ποια μέτρα θα λάβει προκειμένου να επιστραφούν στους Έλληνες αγρότες οι επιδοτήσεις τους που κατασχέθηκαν κατά παράβαση της νομοθεσίας της ΕΕ; |
Απάντηση του κ. Hogan εξ ονόματος της Επιτροπής | |
Το άρθρο 29 του κανονισμού 73/2009(1) και το άρθρο 11 του κανονισμού 1306/2013(2) ορίζουν ότι οι επιχορηγήσεις και οι επιδοτήσεις της ΕΕ καταβάλλονται στο ακέραιο στους δικαιούχους.
Σε αυτό το στάδιο, η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να διατυπώσει περαιτέρω σχόλια σχετικά με την επίμαχη ελληνική νομοθεσία. Υπενθυμίζονται οι εξής γενικές αρχές: Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στην υπόθεση C-132/95 (Bent Jensen) απεφάνθη ότι επιτρέπεται η παρακράτηση υπέρ του εθνικού προϋπολογισμού των ενισχύσεων που δικαιούται κάποιος στο πλαίσιο της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής λόγω οφειλών του προς το κράτος, εκτός αν η πρακτική αυτή θίγει την αποτελεσματικότητα του δικαίου της ΕΕ ή έχει ως αποτέλεσμα την άνιση μεταχείριση των επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου, στις περιπτώσεις που εξέτασε, η Επιτροπή δέχθηκε την εφαρμογή της αρχής για τον συμψηφισμό από τα κράτη μέλη των γεωργικών επιδοτήσεων της ΕΕ κατόπιν ανάλυσης των εθνικών διατάξεων. Η Επιτροπή είναι επίσης της γνώμης ότι, υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, επιτρέπονται κατ’ αρχήν οι συντηρητικές και αναγκαστικές κατασχέσεις καθώς και η επιβολή τελών, φόρων και επιβαρύνσεων, σύμφωνα με το άρθρο 29 του κανονισμού 73/2009 και το άρθρο 11 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1306/2013. Οι ενισχύσεις πρέπει να καταβάλλονται στο ακέραιο στους δικαιούχους και για τον σκοπό αυτό οι δικαιούχοι οφείλουν να δηλώσουν έναν τραπεζικό λογαριασμό στους οργανισμούς πληρωμών, έτσι ώστε να τις λαμβάνουν. Η προαναφερόμενη προϋπόθεση πληρούται με την καταβολή της ενίσχυσης στον τραπεζικό λογαριασμό των δικαιούχων. Η ιδιωτική σχέση μεταξύ πελάτη και τραπεζικής οντότητας διέπεται από την εθνική νομοθεσία. |